Ανάμεσα σε μια αινιγματική γυναίκα κι έναν κλονισμένο άντρα κινείται, σχεδόν φασματικά, ένα ρευστό, δυσοίωνο πλήθος. Σπειροειδής και ασθματική αφήγηση, αρθρωμένη σε πέντε μέρη, όπου όνειρα, ημερολόγια, στιχομυθίες, παραμιλητά, φάρσες, αλλά και μελωδίες, εικόνες, χειρονομίες συνθέτουν (ακριβέστερα: αποσυνθέτουν) το υπέδαφός της. Ποιητική του χάους ή αρρώστια του χρόνου; Ένα μυθιστόρημα για τον πανικό και την απάθεια του σύγχρονου βίου. Μια ατέρμονη κωμωδία της κούρασης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο σώμα, στη μνήμη, στον ύπνο, στις λέξεις.

Ο Μισέλ Φάις, επιμένοντας σε μια πρόζα θραυσματική, παροξυσμική, ληθαργική, ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία που άρχισε με το μυθιστόρημα "Από το πουθενά" (2015) και συνεχίστηκε με τη νουβέλα "Lady Cortisol" (2016).